مـن اگـر عـاشـقانه مـی نـویسم
نـه عـاشـقـم ، نـه مـعشوقِ کـسی !
فـقـط مـی نـویسم تـا عـشق یـاد قـلبم بـمانـد ...
در ایــن ژرفـای دل کنـدن هـا و عـادت هـا و هــوس ها
فقـط تمـرین آدم بـودن میکنم !
هـمیــن ...

بﺮنگــﺮﺩ...
ﺧـﺎﻃـﺮﺍﺗﺖ ﺭﺍ ﺳـﻮﺯﺍﻧـﺪﻩ ﺍﻡ...
ﺩﯾﮕـﺮ ﺍﺛـﺮی ﺍﺯ ﺗـﻮ ﺩﺭ ﺩﻟـﻢ ﻧﻤــی ﺑﯿﻨﻢ...
ﺟــوابت ﻧــﻪ ﺍﺳـﺖ ﺑـﺮﻭ...
ﺧـﻮﺵ ﺑـﺎﺵ ﺑـﺎ ﻫـﻤـﺎﻥ ﺩﻟﺎﯾﻠــی که...
ﺭﻭﺯی ﺑـﻪ ﺧـﺎﻃـﺮﺷـﺎﻥ ﺍﺯ کــﻨﺎﺭﻡ ﺭﻓﺘــی...
ﺑـﺮﻧـﮕـﺮﺩ...
ﺗـﻤـﺎﻡ ﺷـﺪﻩ ﺍی ﺑـﺮﺍﯾـﻢ...

به ما دروغ میگفتند:

دردهارابزرگ که شوید فراموش میکنید

درست این است:

زندگی انقدر درد دارد

که از دردنو

دردکهنه فراموش میشود

من تمام شهرهایم را دروصف نیامدنت سروده ام

اگریه روز ناگهان ناباورانه سربرسی

دست خالی:حیرت زده

ازشاعربودن اسنعفاخوهم داد!

نقاش میشوم...

تاابدیت

نقش پرواز را

برمیله های تمام قفس های دنیا

خواهـــــم کشیـــــــد